Er zijn veel initiatieven binnen de zorg om meer instroom en minder uitstroom te realiseren. Ook het ziekteverzuim is (gelukkig) vaak een belangrijk aandachtspunt voor de zorginstelling waarop wordt ingezet. Hierbij is ook oog voor planning. Deze zaken worden echter nog te vaak gezien als aparte deelgebieden, die niet altijd samenwerken.
Problemen personele planning
Problemen in personele planning en interne flexkrachten worden steeds vaker gezien als belangrijke issues. Fijne roosters en een deugdelijke planning hebben namelijk direct effect op de balans werk/privé voor de medewerkers en dus op hun welbevinden.
Ieder op zijn eigen eiland
Wat ik zie in de praktijk is dat er veel werkgroepen bezig zijn met hun eigen thema. Hierin mis ik de verbinding tussen de werkgroepen en de andere thema’s.
Een hoge uitstroom heeft vaak te maken met een hoge werkdruk of niet werkbare roosters. Hoge werkdruk heeft vaak te maken met niet zuiver ingerichte processen. Denk hierbij ook aan zorg- planprocessen. Maar het gaat ook vaak over onduidelijkheid met betrekking tot inzetbaarheid, teveel afspraken waaraan te tornen valt, ondoorzichtigheid over planning, matige ziekteverzuim begeleiding, een beperkt of niet bestaand ontwikkel- en opleidingsplan, enzovoorts.
Uitstroom door ruis, onrust en gedoe
Dit alles zorgt ervoor dat medewerkers zoveel ruis, onrust en gedoe ervaren dat ze het besluit nemen hun heil elders te zoeken. En met een beetje pech ook echt de zorg verlaat.
Oprechte aandacht
Het gaat dus niet over hoeveel FTE er geworven moet worden, het verlagen van het ziekteverzuim percentage en het verlagen van de uitstroom. Het gaat hier over een duidelijke, eerlijke en gelijkwaardige aanpak die voor medewerkers begrijpelijk en logisch in elkaar zit. Oprechte aandacht dus!
Samenwerking tussen alle verschillende stakeholders (of werkgroepen) helpt om een integrale aanpak vorm te geven, die ondersteunend is aan het zorgproces; dus voor de medewerkers en de cliënten! Samenwerken is hierbij de sleutel!
